Co rodzice mogą zrobić, żeby ich dzieci były kulturalne?

Uznałam, że najlepiej zapytać samych zainteresowanych i zadałam pytanie „Co rodzice mogą zrobić, żeby ich dzieci były kulturalne” dzieciom w jednym z trójmiejskich przedszkoli. Co usłyszałam? „Uczyć” padło najwięcej razy. Pojawiła się też sugestia, że można zapisać dziecko na Cool-Turalnego Malucha, co bardzo mi się spodobało 😊. Zaskoczyły mnie jednak dojrzałe refleksje sześciolatków, które mówiły o tym, co dla nas rodziców jest bardzo oczywiste, ale mądrze brzmi w ustach przedszkolaka: „Po prostu pokazać”, „Pokazać raz, a potem pokazywać im parę razy i dzieci się przyzwyczają” – powiedziało jedno z dzieci. W ten sposób wyrabiamy sobie nawyki w każdej sferze, a w przypadku kultury ma to szczególne znaczenie, bo sprawia, że kulturalne zachowanie dzieci jest naturalne, autentyczne, nie kojarzy się z dyscypliną.

Naśladowanie

Nie jest tajemnicą, że dzieci uczą się przez naśladowanie. Do pewnego wieku, największymi autorytetami są rodzice, potem bywa już różnie 😊. Wykorzystajmy ten czas. To jaki przykład sami dajemy naszym dzieciom, szczególnie w tak delikatnych kwestiach jak kultura czy zachowanie, ma ogromne znaczenie w procesie postrzegania tych zasad przez same dzieci.

Praktyka

Przekaz wzmocnimy, gdy zaczniemy oswajać dzieci z kulturą w formie zabawy angażującej je. Wspólne nakrywanie do stołu połączone z pomaganiem w kuchni, co większości dzieci sprawia wielką radość. Przygotowanie dzieci do bycia gościem na urodzinach i wspólne wybieranie prezentu, z uwzględnieniem preferencji solenizanta, wspólne pakowanie i zwrócenie uwagi na to jak opakowanie zmienia prezent. Pozwólmy dzieciom wręczyć kwiaty (pączkami do góry), gdy idziemy do kogoś z wizytą. To tylko przykłady sytuacji, w których dzieci będą mogły doświadczyć bardzo pozytywnych reakcji na swoje zachowanie. Zobaczyć jak drobny gest czy słowa mogą sprawić komuś radość. Tak właśnie postrzegam uczenie przez pozytywne doświadczanie, to działa. Zresztą jak same dzieci powiedziały, „pokazać”, nie powiedzieć – a to zasadnicza różnica.